HEY GİDİ KOCA DÜNYA
Oyun parkında iki çocuktan beri diğerinin yüzüne olanca hızıyla tokat atar. Tokat yiyen çocuk avazı çıktığı kadar bağırıp ağlamaya başlar.
Çevredekiler olay yerine koşar adımlarla gelip ne olduğunu sorar.
Tokat atan çocuk; “hiç” deyip gelenleri savuşturmak ister. Tokat yiyen çocuk ağlamaktan konuşamaz.
Bir müddet sonra ağlamayı kesen çocuk etrafına dikkatle baktıktan sonra o da, arkadaşının yüzüne bir tokat atar.
Seyirciler aşkınlıkla olayı izler. Bu sefer o çocuk ağlamaya başlar. Gelenler şaşırarak, “neden arkadaşına tokat attın?”
Bu çocukta; “hiç” der.
İşte, öyle bir hayat standardı geliştirildi ki, kimin tokat attığı, kimin tokat yediği ortada. Ancak menfaat doğrultusunda suçlar, ne yazık ki, kapatılmaktadır.
Günümüzde öyle olaylar dönüyor ki, rüşvet alanı da, vereni de, yazıp söyleyemezsin. Adamın gözünün içine baka, baka yalan konuşanlarla ne yazık ki, sıkça karşılaşmaktayız.
Haram yiyen, dolandırıcılık yapan hiçbir şey olmamış gibi davranırken, dürüst yaşayanlar ne yazık ki, hedef gösterilmektedir.
Çal, çırp ye! Senden iyisi yoktur!
Ahlak anlayışı o kadar değişti ki, dudak uçuklatmaktadır. Kimin ne yaptığı, ne ettiği beli değil. Herkes her yerde, kimse hiç bir yerde değil.
Caddeler sokaklar dolu, iş yapan iş gören yok.
Sakın söyleme ha! Kimse duymasın, anlayan anlar. Sen sakın kimseyi gaflet uykusundan uyandırma.
Şimdi senin söylediğinde laf mı? Yahu, arkadaş! Senin işin mi yok, Bırak insanları rahat!. Anlamak istemiyorlarsa, anlamasınlar!
Bir söz vardır; “köpek ava zorla gitmez” eğer anlamak bilmek istemiyorsa, sen de zorlamayacaksın. Yapılan yanlışları idrak edemeyecek beyine sahip değilse, yapacak bir şey yok.
Kimse kimsenin kara kaşına, kara gözüne hayran değil. Menfaate dayalı işler olduğunda herkes birbirine menfaat için katlanıyor.
Oradan bir şey gelsin, buradan bir pay gelsin. Derken günlük ihtiyaçlarını karşılar.
Menfaat öyle bir şey ki; adamı kul, köle yapar. Hani derler ya! Menfaati için gıgı çıkmıyor.
Hey gidi yaşlı koca dünya! Nelere tanık oldun, daha nelere tanık olacaksın. Kimler gelip geçmedi ki, toprağının üzerinden. Bu sahne dünya sahnesi. Oyuncular oldukça kalabalık ve değişken,
Yine aklıma bir atasözü geldi; “bir at bir meydanda kırk yıl oynamaz, ya at ölür ya meydan yıkılır.