ARMUT ÇEKİRDEĞİ
Vaktiyle bir adam, saray bahçesinden bir armut koparıp yer. Bunu gören muhafızlar adamı yakalayıp, hükümdarın huzuruna çıkartır. Olan biteni anlatırlar.
Hükümdar adama dönerek; “niye bahçeden armut koparıp yedin?.”
Adam, çok acıktığını yiyecek bir şey bulamadığını söyler.
Hükümdar, “hırsızlığın cezasını biliyorsun değil mi?.” Der.
Adam, “biliyorum ancak bende değerli sizde olmayan bir şey var. Eğer bana müsaade ederseniz söyleyeceğim.”
Hükümdar, “bizde olmayan, sende değerli olan şey nedir?”
Adam avcunun içerisinde sakladığı armut çekirdeğini göstererek; “bunu bahçeye dikin. Meyve yerine her dalda bir altın verecek.”
Hükümdar, “tamam öyleyse, ek de görelim. O zamana kadar ceza bekler.”
Adam, “ben hırsız olduğumdan, dikmem doğru değil. Daha doğrusu dallarda altın vermez. Hayatında hiç hırsızlık yapmayan birinin ekmesi gerekir.”
Hükümdar, vezire dönerek; “ben bahçıvan değilim. Sen ek.”
Vezir, “efendim, ben o işlerden hiç ama hiç anlamam. Haznedar başı eksin.”
Haznedar başıda ziraattan anlamadığını söyleyerek, başkasına havale eder. Derken tohumları kimse toprağa ekemez.
Hükümdar, cebinden bir altın çıkartıp adama verir, vezir ve diğerleri de, adama birer altın verir.
Hükümdar, söze başlar; “bugün bize verdiğin ders yeter. Şimdi altınları al da, kaybol. .
Birini suçlarken, önce insan kendisini sorgulamalı. Aynı hatalar kendisinde varsa, karşı tarafı ayıplamaması gerekir.
Öyle anlar yaşanıyor ki, kimin ne dediği belli olmuyor. Karmaşalar içerisinde yuvarlanıp giderken çevresinde olan bitenlere bakma tenezzülü de, göstermiyor.
Suç, kürk olsa kimse giymez misali. Oysa kürkün ne denli değerli bir giysi olduğu herkesçe malum. Ama işin ucunda suç var.
Onun için kürkü kimse beğenip giymez. Suç olmasaydı, kürk giyilirdi. Suç olunca, kürke kimse yanaşmadı.
Olduğun gibi görünmek yada göründüğü gibi olmak, çok önemlidir. Her şeyden önce kendini kandırmamış olursun.
Kimse kimseye bir şey yapmaz. Her ne yaparsa insan kendine yapar. İlk başlarda böyle algılanmaz. Ancak zaman içerisinde her şey açıkca ortaya çıkar.
Armut çekirdeğini hırsız ekmedi. Gerekçesi oldukça netti. “Ben hırsızım,hırsız olmayan birinin ekmesi gerekir.” Demesi ne kadar açık bir ifadedir.
Hükümdar, vezir, haznedar ve diğerleri hiç biri çekirdeği ekme cesaretini kendinde bulamadı. Çünkü kendilerini çok iyi biliyorlardı.