YOLLAR, HINCA HINÇ
Hayatta hiç sevmediğim trafikte beklemektir. Bir de bekleyişe sıcak hava eklenince, dayanılmaz hal alıyor.
Araçlar art arda sıralanmış, yavaş yavaş ilerliyor. Daha doğrusu duruyor. Güneş tepenizde, öğle ezanı okunuyor, insan seslerine karışan korna sesleri havada birbirine karışıyor, egzoz dumanı açık olan camlardan aracın içine doluyor. Önünüzde ve yanınızda ki araçlardan müzik sesi kulağınızı tırmalıyor.
Sürücüler ve yolcular sabırlı bekledikleri görünse de, yüzlerinde sabırsızlığın izleri okunmakta. Kibrit çaksanız her biri patlayacak şekilde.
Birkaç gün önce Trabzon’a gittim. Manzara aynıydı.Dönüş yolunda trafiğe takıldım. Değirmendere’de başlayan araç kuyruğuna bende girdim.
Giriş, o giriş! Sağımda araba, solumda araba, önümde ilerlemekte güçlük çeken başka araçlar. Arkam araç kuyruğuyla, sonu görünmüyor.
Aracımın, camı açık. İçeriye sıcak bir hava doluyor, güneş tepemizde, insanlar bunalmış bir halde.
Trafik akmıyor, sanki durmuş. Araçların motor sesi beynimi yiyor. Benzin ve mazota yapılan zamlar hiç kimsenin umurunda değilmiş gibi araçlar hınca hınç yollarda.
Bekliyoruz, bekliyoruz. Trafik açılacak da, ilerleyeceğiz. Neyse Maçka’ya doğru nihayet dönebildik. Araç trafiği aynı sıkışıklığa devam.
İlerliyor muyuz, duruyor muyuz belli değil. Yeni yapılan otogarın yol çalışması ve alt yapısının bunda etkisinin olduğu ayan beyan gözler önündedir. .
Bir il yada bir ilçe, kurulurken, şehir plancılarına çok iş düşmektedir. Bir kentin alt yapısını yapmadan o kente göç alamazsınız. Alırsanız keşmekeş bir durum ortaya çıkar.
Trabzon gereğinden fazla göç alan iller arasına girerken, sorunları da beraberinde getirdi. Bu kente güney çevre yolu yapmadan, trafiği rahatlatamazsınız.
Yol bir ilin en büyük sorunlarından biridir. Gidiş geliş yollar ayrı olması gerekir. Şehir trafiği yada ilçelerle kenti birbirine bağlayan yolların durumu oldukça önem taşır. Araç yolları inşa edilirken, araç sayısı da, düşünülmesi gerekir.
Araba fabrikaları, araba üretip, piyasaya sürmesi doğaldır. Ancak kenti imar edenler, bunu göz ardı etmemeli, planlarını buna göre yapmalıdır.
Gerek şehir merkezi, gerekse bağlantı yolları trafiğin durumuna göre ayarlanmalıdır.
Bundan altmış sene önce ki yollar, bugün kullanılıyorsa trafik sorun baş köşede yerini alır.
Trabzon’un nüfusu altmış yıl öncesine göre artış gösterdi. Öyleyse, altmış yıl önceki yollarla bugünkü yollar arasında fark olmalıdır. Ama aynı yolu kullanılıyorsa, bu bir facia ve trafik sorunudur.