DERVİŞ İLE SARHOŞ
Dervişin biri camiden çıktığı sırada karşısında elinde şarap şişesi bulunan sarhoşu görür. Derviş sarhoşa yaklaşarak; “elindeki şarap şişesini bana ver.” Der.
Sarhoş, merakla; “şarap şişesini ne yapacaksın? Camiden yeni çıkmadın mı?” der.
Derviş, “şarap şişesini alıp, caminin içine dökeceğim.” Deyince
Sarhoş kızarak; “caminin içine şarap dökülür mü? Ben kırk yıldır şarap içerim hiç aklıma böyle bir şey gelmedi. Zaten getirtmem.”
Derviş, sakin bir şekilde; “caminin içine şarap dökeceğim. Bunda ne var?”
Sarhoş, kızarak; “sende Allah korkusu yok mu be adam?” der.
Derviş istediği cevabı alınca; “taştan topraktan, yapılan camiye şarap döktürmüyorsun ama Allah’ın seni kul olarak görüp, ibadet yapmanı istediği vücuda, sen şarap döküyorsun.”
Kıssadan hissede anlatılmak istenen bellidir. Herkes kendine göre yorum yapsa da, mesaj açık ve nettir.
İçinde Allah korkusu olmasına rağmen yasak olan şarabı içmekte geri durmayan sarhoş, ibadet yeri olan camiye de, şarap dökülmesini istemez.
Herkesin içinde Allah korkusu vardır. Bu inkar edilemez. Yaşam koşulları ve edinilen çevre nedeniyle değişimler göze çarpar.
Aklıma aşağıda paylaştığım ilahinin sözleri geldi. Fazla söze ne hacet!
Ben bu amellerim ile
Giremem o cennetine
Rabbim bizi de affeyle
Koy bizi de cennetine
Cennetine, cennetine
Koy bizi de cennetine
Rabbim bizi de affeyle
Koy bizi de cennetine
Çok korkuyorum ölümden
Ölüm değil, amelimden
Korkum Azrail'den değil
Cehennemin ateşinden
Cennetine, cennetine
Koy bizi de cennetine
Rabbim bizi de affeyle
Koy bizi de cennetine
gündüz hayalinle yaşar
Gece uykularım kaçar
Bu can aşkınla ile yaşar
Koy bizi de cennetine
Cennetine, cennetine
Koy bizi de cennetine
Rabbim bizi de affeyle
Koy bizi de cennetine
